Sąd Najwyższy rozpoznał w dniu 9 maja 2019 roku skargę kasacyjną powodów (kredytobiorców) przeciwko bankowi.
SN uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania (sygn. I CSK 242/18).
Stan faktyczny:
Powodowie w toku procesu (podczas którego wnosili zapłatę na ich rzecz od banku kwoty 76.825,22 zł wraz z ustawowymi odsetkami) argumentowali, że zawarta przez nich umowa kredytu indeksowanego do franka szwajcarskiego (dalej: „CHF”) zawierała klauzule niedozwolone, a aneks do umowy kredytu był nieważny. Uruchomienie kredytu nastąpiło w złotych. Jednocześnie, zgodnie z postanowieniami umowy, wypłaconą kwotę przeliczono na CHF na podstawie kursu kupna dewiz obowiązującego w banku w dniu uruchomienia. W dniu spłaty raty kredytu miała być ona przeliczana z CHF na złote według kursu sprzedaży ustalanego przez bank w tabeli kursów. Zasady ustalania kursu wymiany walut określał regulamin. Strony ponadto podpisały aneks do umowy kredytowej datowany na 18 sierpnia 2009 r., w którym dokonały zmiany rodzaju kredytu z indeksowanego do CHF na kredyt walutowy w CHF. Nadto powodowie i strona pozwana złożyli oświadczenie, że na dzień sporządzenia aneksu saldo zadłużenia z tytułu kredytu wynosiło 215.587,73 CHF oraz ustaliły, że dalsza spłata kredytu będzie dokonywana w CHF, przy czym miało to następować w ten sposób, że w dniu zapadalności raty bank zarachuje na spłatę kredytu środki znajdujące się naprowadzonym w złotych rachunku powodów, stosując do wyliczenia należnej raty wyrażonej w CHF średni kurs NBP z dnia wymagalności raty.
Bank, w toku procesu, wniósł o oddalenie powództwa w całości, podnosząc, że wprowadzenie klauzul walutowych nie jest sprzeczne z dobrymi obyczajami, ani nie narusza rażąco interesów kredytobiorców. Podkreślał, że kredytobiorcy sami wybrali rodzaj kredytu, a ponadto, iż zostali poinformowani o ryzyku kursowym i akceptowali powiększenie miesięcznych raty kredytu o tzw. spread, definiowany jako różnica pomiędzy kursem kupna i sprzedaży walut.
Wyrok w sprawie kredytu frankowego
Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku wskazał, że uznanie za niedozwolone postanowienia umowy kredytu udzielonego w złotych i indeksowanego do waluty obcej, w którym określono zasady ustalania kursu tej waluty, prowadzi do wyeliminowania mechanizmu indeksacji z treści wiążącego strony stosunku prawnego. Ponadto Sąd Najwyższy nie uznał zawarcia aneksu do umowy kredytowej za odnowienie (art. 506 k.c.) i zwrócił również uwagę, że oświadczenie powodów o uznaniu długu (zawarte w aneksie) nie wyklucza wykazywania, iż rzeczywista wysokość tego zadłużenia jest inna.
Wyrok z uzasadnieniem dostępny pod poniższym linkiem:
http://www.sn.pl/sites/orzecznictwo/Orzeczenia3/I%20CSK%20242-18-2.pdf
